axır — is. 1. Son, nəhayət; bir şeyin son nöqtəsi, qurtaracağı. Yolun axırı. İşin axırı. Qışın axırı. İclasın axırı. Mahnının axırı. İlin axırına az qalır. Şəhərin axırında yaşayıram. – <Mirzə Fətəli:> Hər bir qaranlığın axırı işıqdır. Ə. H.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axirət — is. <ər.> Dini etiqadlara görə, öləndən sonra insanların düşəcəyi ikinci və əbədi dünya. Ey xoş ol sərməst kim könlündə şövqü sövqdən; Axirət əndişəsi, dünya xəyalı qalmadı. F.. Axirət sözünü salma yadına; Dürüst deyil mütləq etiqadına. . M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axır-əzəl — z. <ər.> Tez gec, mütləq, nəhayətdə. Heç nə istəmərəm iki dünyada; Sənsən mənim axır əzəl, sevdiyim. M. P. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axır-uxur — sif. və is. dan. Son, axır. Münəvvər xanım süfrə açanda əri, sanki kiminləsə savaşmasının axır uxurunu danışırdı. M. C.. // Son qalıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axirətlik — is. 1. Axirətə mənsub olan. 2. Dinə sadiq qalmaqla və öz əməllərilə axirəti qazanmış adam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axirətsiz — sif. din. Dinsiz, imansız, günahkar. <Şirin:> Paho, paho! Nurcahan qarı, axirətsiz, nə tez xam yerə şikarə çıxmısan? N. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axır — (Bakı) içərisi yonulmuş bütöv daş (üzüm şirəsi çıxarmaq üçün). – Bı üzim iki axırdan artığ olmaz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
axır — ə. son … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
axir — ə. son … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
axirət — ə. o biri dünya … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
axır(ı) ki — gözlənilən bir hadisə baş verdikdə deyilir; nəhayət. Axırı ki, duman seyrəkləşdi. Elə bil, üfüqdən üfüqə uzanan boz bir pərdəni yuxarı qaldırıb çadır kimi başımızın üstündən asdılar. R. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
